We zeggen het al een tijdje: de valutamarkten zullen de komende tijd vooral – of zelfs volledig – bepaald worden door het tempo waarin de diverse centrale banken hun beleid verkrappen, en vervolgens vooral door de inflatiecijfers.

Deze week wachtten de markten voornamelijk op de maandelijkse vergadering van de Federal Reserve van september en ging het belangrijkste nieuws over de onophoudelijke stijging van de energieprijzen. Ook al waren de inflatiegegevens in de VS voor augustus iets milder en die in de Eurozone (opnieuw) verrassend hoog.

Na het Amerikaanse banenrapport van augustus bevestigde ook het Job Openings and Labor Turnover Survey (JOLTS) dat stagflatie een punt van zorg is: het aantal openstaande vacatures bereikte een nieuwe recordhoogte in juli. De rendementen bleven overal ter wereld gestaag stijgen, terwijl de koersen van risicoactiva wankelden.

De Federal Reserve zal zeker niet gelukkig zijn met het Amerikaanse banenrapport van augustus. De werkgelegenheid groeide minder dan verwacht en tegelijkertijd waren er sterke loonstijgingen. Dit duidt erop dat de inflatiedruk niet zo tijdelijk is als de Fed hoopt. De Amerikaanse dollar ging meteen in de uitverkoop, terwijl de Amerikaanse rendementen juist stegen – het omgekeerde van de gebruikelijke correlatie.

De belangrijkste gebeurtenis van vorige week was, zoals verwacht, de bijeenkomst van centrale bankiers in Jackson Hole. De algemene toon van Powell’s toespraak was 'dovish'. Dit duidt erop dat de Fed-voorzitter zich niet van zijn stuk laat brengen door de recente inflatiepiek. Hij maakt geen haast om de monetaire accommodatie te beëindigen en al helemaal niet om de rentes te verhogen.

Overal ter wereld zijn de markten nerveus over de mogelijke gevolgen van een voortzetting van de coronabeperkingen. De dollar profiteerde daar vorige week van. De consensus leek te zijn dat het effect op de groeiverwachtingen in de VS verhoudingsgewijs milder wordt dan elders, en dat was een voordeel voor de greenback.

Over een neerwaartse verrassing bij de Amerikaanse consumentenverwachtingen zouden de financiële markten normaal gesproken hun schouders ophalen. Maar in augustus is de handel dun en daardoor reageerden de markten veel sterker dan anders toen deze minder belangrijke ('second tier') informatie vrijdag aan het einde van de dag bekend werd – terwijl ze de veel crucialere consumentenprijsindex (CPI) een paar dagen eerder nog grotendeels hadden genegeerd.

Totdat vrijdag het banenrapport verscheen, verliep de valutahandel apathisch, zoals dat in de zomer gebruikelijk is.